یادداشت / فرهاد خراسانی ؛ هدیه یک میلیونی خبرنگاران؛ پاداش سکوت یا بهای قانون

“امسال هم روز خبرنگار آمد و آمدنش را با سیل پیام های تبریکِ کپی پیست شده از سال قبل جشن گرفتیم! مسئولین محترم، همچون بازیگران نقش اول یک نمایش تکرارشونده، با چهره هایی مصنوعاً متبسم ظاهر شدند.
خط قرمزشان؟ رفع مسئولیتِ همیشگی. دستاوردشان؟ تقدیم هدایای نقدی یک میلیون تومانی!
گویا کمیته ویژه ای با دقت ستاره شناسی، روزی ۲,۷۴۰ تومان از مخارج کلان مملکت را کنار گذاشته بودند تا پس از یک سال زحمت طاقت فرسا، به هر خبرنگار “بذل و بخشش” کنند. چه لطف عظیمی! چه عنایت بیکرانی! گویی خبرنگاران گرسنه لقمه نانی، چشم به راه این مبلغ رفع عطش بوده اند!

اما در گوشه و کنار این جشن پرزرق و برق، زمزمه هایی بود که طنین پیامهای رسمی را تحت الشعاع قرار میداد: “امنیت شغلی”، “مصونیت قضائی”، “قانونی که ما را به رسمیت بشناسد”. اینها خواسته های اصلی خبرنگارانی بود که هر روز با قلم شان، گاهی با جان شان، مرزهای اطلاع رسانی را جا به جا میکنند. عجیب است نه؟ در میان انبوه هوراها برای هدایای نقدی (که ارزش واقعی اش در تورم افسارگسیخته، خودش سوژه یک گزارش است!، صدای فریاد برای “قانون” گم شد.
و اینجا نقطه اوج تراژدی – کمدی ماست: هم مسئولین در ابراز شفقت یک میلیونی غرق شدند، هم برخی خبرنگاران در شکرگزاری بابت این “کمک معیشتی”! غافل از آن “فراموشی یک میلیاردی” که در پس پرده میدرخشد: قانون.
قانون مطبوعات فعلی ما، همان متن قدیمی و ناکارآمد، مثل یک پیرمرد علیل است که حتی نمیتواند تعریفی از “خبرنگار” ارائه دهد! بله، درست خواندید. نام “خبرنگار” را آورده، اما انگار با او غریبه است. هیچ تعریفی از کیستی، حقوق، تکالیف و مهمتر از همه، مصونیت های ضروری او وجود ندارد. خبرنگار در این قانون، مانند شبحی است که نامش برده میشود، اما هویت و حفاظتش گم است.
مسئولین محترم نماینده مجلس، وزیر، مدیر: شما که با چنان دقتی روزی ۲,۷۴۰ تومان برای هدیه پس انداز میکنید، آیا نمیتوانید کمی از وقت گران بهایتان را کنار بگذارید (شاید روزی ۲۷ دقیقه؟) تا قانونی مدون، شفاف و ضامن حقوق خبرنگاران تصویب کنید؟
قانونی که: خبرنگار را به رسمیت بشناسد و تعریف کند.
مصونیت قضائی معقول و متناسب با مسئولیت خطیر او در برابر افشاگری و نظارت بر قدرت را تضمین کند. امنیت شغلی او را در برابر تهدیدها و فشارهای بیهوده تامین نماید.
خبرنگار هدیه یک میلیونی امسال را با تشکر میپذیرد (هرچند ارزشش تا روز بعدش نصف شد!)، اما پاسخ ما به این “لطف و عنایت” یک درخواست ساده است: قانون. فقط قانون. پیشکش!
سال آینده، شاید با کسر روزی ۵,۴۸۰ تومان (!) هدیه را دو برابر کنید! اما یادتان باشد: هیچ هدیه ای گرانبهاتر از “امنیت” و “مصونیت” نیست. و این دو، تنها با “قانون” قابل خریداری اند، نه با هدایای نقدی زودگذر.