فرهاد خراسانی/ نویسنده و منتقد، وکیل دادگستری؛ قاضی آری، بی‌احترامی هرگز!
همانطور که همگان و اهالی حقوق می‌دانند، استقلال قاضی اصلی بنیادین و غیرقابل انکار برای حفظ عدالت و حاکمیت قانون است. قاضی باید مقتدر باشد و در چهارچوب ضوابط اخلاقی و حرفه‌ای، با رعایت رفتاری رسمی و اجتناب از ورود به مجادلات شخصی با اصحاب دعوا، به وظیفه سنگین خود بپردازد. دستگاه قضایی بار سنگینی را بر دوش می‌کشد و حجم کار در آن زیاد است؛ این حقایق بر کسی پوشیده نیست.
اما، در کنار تمام این ضرورت‌ها، نباید از یک نکته حیاتی غافل شد: کرامت انسانی و حفظ احترام مراجعین به دادگستری.
متأسفانه، گاهی شاهد رفتارهایی از سوی برخی معدود قضات هستیم که نه تنها از حیطه اقتدار قضایی خارج است، بلکه مستقیماً به نقض احترام و شأن افراد منجر می‌شود. اینکه گاهی مراجعی سلام می‌کند و قاضی محترم حتی جواب سلام او را نمی‌دهد، یا برخوردهای تند و زننده انجام می‌شود، و در مواردی نادر، حتی شاهد توهین هستیم، به هیچ وجه با اصول اخلاق حرفه‌ای و عدل و انصاف سازگار نیست.
افرادی که قدم به دادگاه می‌گذارند چه وکیل باشند، چه کارشناس، یا مردم عادی و اصحاب دعوا، در جایگاه یک انسان محترم هستند که برای احقاق حق یا دفاع از خود به آنجا مراجعه کرده‌اند. این افراد شایسته برخوردی محترمانه و مؤدبانه هستند.
باید تفکیک قائل شویم که اقتدار قضایی یک مقوله است و رفتار محترمانه و رعایت ادب مقوله‌ای دیگر. اقتدار قضایی با رفتار مناسب و حفظ احترام مراجعین تقویت می‌شود، نه با تندی، بی‌اعتنایی، یا خدای ناکرده توهین. حفظ شأن و احترام تمامی کسانی که پایشان به دادگاه می‌رسد، یک وظیفه اخلاقی و حرفه‌ای است که باید توسط همه ارکان دستگاه قضایی، بدون استثناء، رعایت شود.