تبدیل گیاه مخرب محیط زیست (آزولا) به ماده اولیه زیست پالایشگاه‌ها
آزولا یک جلبک آبزی است که روی سطح آب شالیزارهای برنج، کانال‌ها، استخرها و رودخانه‌ها زندگی می‌کند. آزولا در ایران یک گیاه وارداتی است. در سال ۱۳۶۳ جلبک غیربومی آزولا از کشور فیلیپین وارد شد و با اهداف تولید علوفه برای دام و طیور و تهیه کود سبز برای مزارع برنج استان گیلان در منطقه رها‌سازی شد و ازآنجا به تالاب انزلی راه یافت.
عصر کاسپین/ رشد بیش‌ازاندازه آزولا در استان گیلان هم‌اکنون یک مسئله جدی در اکوسیستم بی‌نظیر این منطقه محسوب می‌شود. در حال حاضر، این گیاه مفید، به‌عنوان یک گیاه مضر در آب تلقی می‌شود زیرا این گیاه با رشد سریع و سازگاری زیادی با محیط، پوشش سطحی متراکمی را تشکیل می‌دهد که مانع قایق‌سواری و ماهی گیری شده و باعث مسدود شدن کانال‌های آبیاری و آبراه‌ها می‌شود. همچنین با کاهش اکسیژن، کیفیت آب را کاهش می‌دهد و رشد آبزیان را متوقف می کند.
پارک علم و فناوری استان گیلان با هدف حل این مسئله زیست محیطی مهم و به عنوان پیشرو در تبدیل علم به فناوری و حل معضلات جاری استان و دادن ارزش افزوده به این گیاه مضر، با حمایت از این پروژه تحقیقاتی از طریق واحد مستقر در آن پارک، شرکت “خاک اب انرژی زربین” با تشکیل تیم تحقیقاتی با مدیریت آقای دکتر ابوعلی گلزاری دکتری مهندسی محیط زیست از دانشگاه تهران و محققان دانشگاه صنعتی توکیو ژاپن و دانشگاه صنعتی دلفت هلند توانستند از این ماده به عنوان ماده اولیه زیست پالایشگاه استفاده کنند و این گیاه را به نفت زیستی و گازوئیل و بیوچار و کود زیستی تبدیل کردند که این گیاه که گیاهی مضر بود با فناوری نوین، همزمان با تصفیه فاضلاب برای تولید سوخت زیستی مورد استفاده قرار گرفت و این گیاه می تواند در مقیاس زیاد برای تولید مواد ذکر شده مورد استفاده قرار گیرد.
آزولا به خاطر کاربرد زیاد آن به‌عنوان کود سبز در مزارع برنج، به‌عنوان مکمل غذایی برای حیوانات آبزی و چارپایان، غذای انسان، دارو، تصفیه آب، کود زیستی، کنترل علف‌های هرز و پشه‌ها، برای حذف فلزات مختلف از آب، برای حذف کردن ترکیبات نیتروژن دار از آب و کاهش تبخیر آمونیاک که در استفاده از کود شیمیایی نیتروژن دار تولید می‌شود، به‌طور گسترده‌ای موردمطالعه قرارگرفته است این کاربردهای مفید محققان را برای آن داشت تا از آن به‌عنوان” معدن طلای سبز”یاد کنند