شهرداری تهران در میدان زبان نسل ضد؛ وقتی ترجمه غلط، شکاف نسلی را عمیق‌تر می‌کند
بیلبوردها و بنرهای شهرداری تهران در روزهای اخیر با هدف ارتباط‌گیری با «نسل ضد» در سطح شهر نصب شده‌اند؛ اما ترجمه‌های غلط، پیام‌های زرد و برداشت‌های سطحی از زبان جوانان، به‌جای هم‌دلی، موجی از انتقاد و تمسخر عمومی را به همراه داشته است.
عصرکاسپین / بیلبوردها و بنرهایی که این روزها در سطح شهر تهران نصب شده‌اند، تلاشی از سوی شهرداری برای ترجمه زبان نسل ضد به زبان رسمی و فاخر به نظر می‌رسند؛ اما کارشناسان معتقدند این ترجمه‌ها نه‌تنها نادرست، بلکه تحقیرآمیز و خارج از شأن نهاد مدیریت شهری هستند.
ابراهیم علی‌پور، مدیر روابط عمومی شورای شهرستان تهران، با اشاره به این اقدام به ایلنا گفت: نمی‌توان عنوان «تبلیغ» را بر این بیلبوردها نهاد، زیرا تبلیغ به‌طور معمول برای ترویج خرید کالا یا خدمت استفاده می‌شود، درحالی‌که در اینجا هیچ کالایی در کار نیست.
وی افزود: پرسش اصلی این است که آیا ورود به ادبیات نسل ضد در حوزه اختیارات شهرداری است؟ آیا شهرداری نهاد فرهنگی یا آکادمیکی است که مجاز به چنین دخالت تخصصی باشد؟ بیلبوردها بخشی از اموال عمومی و بیت‌المال‌اند و استفاده از آن‌ها باید با هدف مشخص و متناسب با منافع شهروندان صورت گیرد.
علی‌پور با اشاره به هزینه بالای اجاره بیلبوردها در مناطق مختلف تهران تأکید کرد: انتشار پیام‌هایی که پشت آن نگاه سیاسی یا طرز فکر خاصی وجود دارد، با وظایف شهرداری در تضاد است. نبود زبان مشترک با نسل ضد تنها مسئله‌ای در سطح نظام نیست، بلکه خانواده‌ها نیز با شکاف نسلی مواجه‌اند.
وی ادامه داد: زمانی که ادبیات نادرست در بیلبوردها ترویج می‌شود، کسانی که آشنایی یا دغدغه‌ای ندارند نیز با این گویش سطحی آشنا می‌شوند. نتیجه آن، عادی‌سازی ادبیات زرد و غیرمعیار در فضای عمومی شهر است.
مدیر روابط عمومی شورای شهرستان تهران، این اقدام شهرداری را مصداق «نظریه مرگ مولف» دانست و گفت: زمانی که متنی منتشر می‌شود اما اثر مورد انتظار بر ذهن مخاطب نمی‌گذارد، هرکس برداشت شخصی خود را از آن دارد و پیام اصلی از بین می‌رود. پیام‌های منتشرشده به‌جای انتقال مفهوم مثبت، موجب اعوجاج ذهنی و برداشت‌های طنزآمیز شده‌اند.
وی افزود: دخالت شهرداری در حوزه‌ای که هیچ تخصصی در آن ندارد، خطاست. نهادهایی چون وزارت ارشاد، سازمان تبلیغات اسلامی، سمن‌های فرهنگی و دانشگاه‌ها باید در این زمینه فعالیت کنند، نه مدیریت شهری. وظیفه شهرداری نظارت بر پاکیزگی شهر، ساخت‌وسازها و امور خدماتی است، نه تولید محتواهای فرهنگی بدون پشتوانه کارشناسی.
علی‌پور با انتقاد از سطح کیفی پیام‌ها تصریح کرد: به نظر می‌رسد تولید این محتواها به پیمانکارانی سپرده شده که نه درک درستی از زبان نسل جوان دارند و نه تسلط کافی بر فارسی و انگلیسی. همین امر موجب تولید پیام‌هایی بی‌معنا و حتی خنده‌دار شده است.
برخی از این پیام‌ها مانند «انقدری تاکسیک نیستم که گوستت کنم»، «هر مودی که باشی دوستت دارم» و «ستونی به مولا گنگت بالاس» با ترجمه‌هایی چون «شرم بر من اگر حریم توپیش چشمان من شکسته شود» یا «ایران فدای اشک و خنده تو» همراه شده‌اند؛ ترجمه‌هایی که نه‌تنها ارتباطی با معنای اصلی ندارند، بلکه از درک نادرست واژگان انگلیسی و اصطلاحات روز ناشی شده‌اند.
به باور کارشناسان، این نوع تولید محتواها نه‌تنها کمکی به پر کردن شکاف نسلی نمی‌کنند، بلکه با بازنمایی نادرست زبان نسل جوان، نوعی فاصله و بی‌اعتمادی میان نهادهای شهری و شهروندان جوان‌تر ایجاد می‌کنند.