عصرکاسپین،الهام شاد ؛ روز گذشته خبرتنبیه بدنی دانش آموزی در یکی ازمدارس اردبیل منتشر شد.
آینازحاتمیان دانش آموز دختر کلاس چهارم ابتدایی که توسط معلم خود تنبیه بدنی شده ، پیشانی و یکی از چشمانش بشدت متورم شده است، معلم که آیناز را مامور یاد دادن درس به همکلاسی‌ها کرده بود و، چون آن‌ها نتوانستند پاسخ صحیح به سئولات درسی بدهند آیناز را به دیوار کوبید و دختر دانش آموز دچار شکستگی جمجمه شده است.
در سالهای گذشته شاهد اعمال خشونت بدنی مانند کتک زدن ، سیلی زدن و ایراد ضربه با ابزاری مانند خط کش در مدارس از سوی معلمان و حتی در بعضی موارد از سوی کارکنان غیرآموزشی بودیم.
رفتارهای خشونت آمیز در مدارس مشکلی است که عوارض آن نه تنها در بعد زمان و مکان خاص سلامت جسمی، روانی و اجتماعی دانش آموزان را به خطر می اندازد بلکه عواقب آن کل جامعه را نیز تهدید می کند.
اعمال خشونت بدنی از سوی معلمان به پرخاشگری ، افسردگی ، حتی افت تحصیلی دانش آموزان منجر می شود.
در سال ۱۳۷۹ تنبیه بدنی طی آیین نامه اجرایی مدارس به طور کلی و به هر شکلی ممنوع اعلام شد. ماده ۷۷ این آیین نامه مقرر می دارد: «اعمال هرگونه تنبیه دیگر از قبیل اهانت، تنبیه بدنی و تعیین تکالیف درسی جهت تنبیه ممنوع و در اعمال تنبیهات نباید بین دانش آموزان تبعیض و استثنایی قائل شد»
با توجه به تصویب این آیین نامه انتظار میرود آموزش و پرورش بیشتر از پیش در جهت ممنوعیت تنبیه در مدارس بکوشد.
آموزش پرورش باید با ایجاد خط مشی و سیاست گذاری رفتاری درمدارس ، که براساس آن قواعد انضباطی و چگونگی رفتار مناسب ومورد انتظار در مدارس را تعیین و ترغیب کند.
آموزش معلمان و مسئولان مدارس در زمینه های سازنده تربیتی و مهارتهای حل تعارض و روابط میان فردی می تواند به کاهش خشونت کمک کند، برگزاری کلاس های آموزشی برای معلمان به منظور تقویت مهارتهای ارتباطی و تحقق ارزشهای اخلاقی مانند تسامح و سعه صدر ضروری است.
همچنین آموزش و ارائه الگوهای مناسب رفتاری به دانش آموزان و ایجاد حالت خود اصلاحی و خود کنترلی در دانش آموزان بروز رفتارهای های پرخاشگرانه وعوامل زمینه ساز تعارض میان دانش آموزان و معلمان در مدارس را کاهش می دهد.