مجتبی میرهجینی با اشاره به ارتقای جایگاه شوراها در دولت چهاردهم و بالاخص در هفتمین دوره شورای اسلامی شهر رشت در یادداشتی نوشت: در سنوات گذشته اعضای ادوار شوراهای شهر با تنزل جایگاه این نهاد مردمی «شورای شهر» را به «شورای شهرداری» تبدیل کردهاند و برخی از اعضای آن به جای پرداختن به سطح کلان شهری و اجرای طرح جامع مدیریت یکپارچه شهری با دخالت در انتصابات شهرداری و تصمیمات خرد به فروکاست جایگاه بیش از پیش این پارلمان شهری یاری رساندهاند.
عصرکاسپین/پژوهشگر دکترای حقوق بینالملل ادامه داد: با اجرای طرح جامع مدیریت یکپارچه شهری، بسیاری از ناهماهنگیهایی که امروز در شهر و واحدهای خدماترسان وجود دارد به این واسطه رفع خواهد شد و بیشک اقدامات مناسب، تزریق اعتبارات، بهرهوری بیشتر از منابع انسانی و مالی، کاهش هزینهها را در پی خواهد داشت که منتج به افزایش رضایت شهروندان خواهد شد.
مطابق قانون اساسی، هدف از تشکیل شوراهای اسلامی شهر و روستا دخیل کردن مستقیم مردم در اداره امور محلی است، لذا در نگاه اسلامی میبایست مردمی بود، زیرا انتخاب شدن توسط مردم در شوراها از بالاترین ارزشهاست و نماد اعتماد و مشارکت مردم در تعیین سرنوشت خود و جامعه است که نشاندهنده اهمیت نقش آنان در نمایندگی خواستهها و نیازهای جامعه است و البته مسئولیت سنگینی را بر عهده نمایندگان میگذارد تا در تصمیمگیریها، منافع عمومی را بر منافع شخصی مقدم بدانند. از این رو، انتخاب شدن در شوراها به معنای کسب افتخار و وظیفهای مقدس برای خدمت به مردم و تلاش برای پیشرفت و توسعه جامعه است.