۱۳ آذر روز جهانی کم توانان است.
این روز از سال ۱۹۹۲ نام گذاری شد و تا به امروز هرساله بسیاری از نهادهای دولتی، غیردولتی و سازمان های مردم نهاد و همچنین انجمن ها و کانون های مختلفی به آگاهی بخشی در این زمینه میپردازند.
روز جهانی کم توانان با هدف ترویج، درک و پذیرش مسائل و مشکلات مربوط به معلولیت، حمایت از حقوق و رفاه افراد معلول، افزایش آگاهی از دستاوردهای حاصل از ادغام افراد معلول در هر جنبه‌ای از زندگی نام گذاری شده است.
محیط های شهری نه تنها مناسب افراد کم توان نیست بلکه افراد مسن و حتی زنان باردار و مادرانی که کودک خود را با کالسکه حمل میکنند نیز در تردد در شهر و ساختمان های اداری و عمومی با مشکلات عدیده ای مواجه هستند.
مشکلات حمل و نقل در شهر رشت از جمله عدم امکان سوار شدن به اتوبوس و تاکسی و وجود پیاده روهایی با عرض کم و نامناسب یا نامسطح بودن مسیرها، گذرگاه‌ها و کف‌پوش‌ها ،
جهت تردد کم توانان و عدم وجود رمپ در پیاده روها و فضاهایی که اختلاف سطح دارند.
کنده کاریها و چاله های سطح شهر و انباشت مصالح ساختمانی در محل برخی پروژه ها که گاهی اوقات مدت زیادی طول می کشد از دیگر مشکلات برای تردد کم توانان است.
یکی از مباحث مهم در زمینه توانبخشی اجتماعی، مناسب‌سازی اماکن و معابر شهری برای کاهش مشکلات کم توانان است تا آنها نیز مانند سایر شهروندان بتوانند از امکانات شهری بهره ببرند.
عدم مناسب سازی شهری منجر به محدودیت‌هایی برای افراد دارای کم توان می‌شود.
موضوع مناسب سازی محیطی و مرتفع کردن موانع نگرشی و فیزیکی و مساعد ساختن محیط برای انجام فعالیت های افراد کم توان مانند سایر شهروندان باید مورد توجه مدیران شهری قرار گیرد.
مدیران شهری باید در برنامه ریزی و طراحی فضاهای شهری و فضاهای همگانی کم توانان را در نظر بگیرند.
مدیران شهری باید طرح های مناسب سازی شهرها را در اولویت اجرای طرح های عمرانی قراردهند تا شاهد تحقق عدالت اجتماعی برای کم توانان و توانخواهان باشیم.
باید حقوق کم توانان به عنوان یک شهروند تامین شود و دغدغه های آنها به عنوان بخشی از جامعه شنیده شود .
یکی از اقدامات مدیریت شهری در راستای توجه بیشتر به مقوله عدالت اجتماعی افراد کم توان ، می تواند دعوت از افراد توانمند کم توان در مشارکت و همفکری طرح های مناسب سازی شهری باشد .