بی اعتمادی رشتوندان نتیجه ی تصمیمات قهوه خانه ای
محمد آرتا مهر
عصر کاسپین/ اگر فلسفه وجودی شوراهای اسلامی شهر و روستا را مشارکت در فرایند تصمیم‌گیری‌های روز جامعه، مسایل اقتصادی و عمرانی و روان سازی امور بدانیم متاسفانه در شرایط کنونی بدلیل اختلافات گروهی، باندبازی و عدم ارجح دانستن منافع شهر و مردم به منافع شخصی، فرسنگها از فلسفه وجودی شورا ها دور شده ایم.
– وجود فساد نانوشته و نامرئی در حاشیه شورا، عدم ثبات مدیریت شهری و انتخاب شهرداران و میانگین زمانی زیر یکساله شهرداران، دخالت در امور انتصابات تخصصی، عدم اولویت منافع شهر بدلیل اختلافات گروهى، عدم پیش بینی و برنامه ریزی و نظام بودجه ریزی مناسب در تحقق رفع مشکلات روزمره شهری و عدم نگاه بلند مدت و برنامه محور را می توان نتیجه تصمیمات کافه و قهوه خانه نشینی برخی سودجویان برشمرد.شوراهای اسلامی
شوراها از ارکان مردم سالاری هستند که در اصول متعدد قانون اساسی به نقش آنها پرداخته شده است به ویژه در اصل ۱۰۳ قانون اساسی این نقش ملموس تر و برجسته تر است تا جاییکه بر اساس این اصل، استانداران، فرمانداران، بخشداران و سایر مقاماتی که از سوی دولت تعیین می‌شوند، در حدود اختیارات شوراها، ملزم هستند که تصمیمات آنان را رعایت کنند تا شاهد پیشرفت امور محلی در بستر قانونی باشیم.
یکسونگری،اختلاف میان اعضا، ورود به مسائل حاشیه ای، عدم آگاهی به شرح وظایف، سواستفاده از قدرت، دخالت در تصمیمات اجرایی و تعویض متعدد شهرداران توسط شوراها، فساد مالی و اخلاقی، از مهمترین نقاط ضعف شوراها به ویژه شورای شهر رشت بوده که طی سالهای اخیر جمیع این نقایص سبب شده با فرصت سوزی ذهنیت عموم مردم نسبت به شورا منفی شود و شاهد از بین رفتن اعتماد عمومی و در نتیجه عدم اقبال چهره های جدید و کارشناس برای حضور به پارلمان محلی به عنوان یکی از ارکان اساسی در مردمسالاری باشیم.
شورایی که باید موانع موجود شهر را از مسیر بردارد، خود به عامل بی اعتمادی و عقب ماندگی رشت تبدیل شده است. طبیعی است تصمیمات غیرکارشناسی اعضای شورا که بدون توجه به منافع مردم و شهر در قلیانسراها و قهوه خانه ها گرفته شود به مثابه تیر خلاصی بر پیکره اعتماد عمومی بوده تا جاییکه رشتوندان به دلیل عدم کارآیی شورا برای آِینده شهر و بی ثبات سازی مدیریت شهری خواستار انحلال شورا ها شده اند و شهر بدون شورا را شهری بهتر، آرامتر و بدون تنش می دانند.
افراد خاصی که با اعضای شورا در قهوه خانه ها برای یک کلانشهر تصمیم میگیرند به نحوی که از کدام فرد در شهرداری و زیر مجموعه ی آن استفاده کنند، امروز شاهد نتایج ناکارآمدی انتخاب شوندگانند.
بی شک، این انتصابات سفارشی و غیر مرتبط توسط افراد غیر کارشناس که برای منافع شخصی هدف گذاری میشود:
تنها کلانشهر است که عاقبتی جز فساد و تبانی صد درصدی ندارد.