استارت‌آپ به مشاغل جدیدی اطلاق می‌شود که افراد به وسیله آن قصد دارند فراتر از بنیانگذاران انفرادی رشد کنند. استارتآپها در ابتدا با عدم قطعیت زیادی مواجه می‌شوند و احتمال شکست آن‌ها بالا است؛ به همین سبب، در نهایت تعداد کمی از آن‌ها موفق و اثرگذار خواهند بود.
عصرکاسپین/این شرکت‌ها معمولاً مبتنی بر ایده‌های ریسک‌پذیری هستند که مدل کسبوکار مشخصی ندارند و بازار هدفشان نیز فرضی است. شرکت‌های نوپا می‌توانند در هر زمینه ای ایجاد شوند و با ایده پردازی، در آن حوزه متفاوت عمل کنند. بر همین اساس، این مجموعه‌ها معمولاً به دنبال جذب سرمایه برای رشد سریع‌تر در مدت زمانی کوتاه هستند.
برخی از کسب وکارها، استارتآپها را کسب و کار‌هایی در نظر می‌گیرد که دو ویژگی دارند. نخست این‌که معمولا حول محور تکنولوژی شکل گرفته‌اند و دیگر این که پتانسیل رشد بالایی دارند؛ بنابراین پتانسیل رشد بالا باعث می‌شود که استارتآپها دغدغه‌ی تامین مالی هم داشته باشند و بیشتر از کسب و کار‌های کوچک غیراستارت‌آپی به دنبال جذب پول باشند.
چون بنیانگذاران آن‌ها معمولا بر این باورند که با جذب سرمایه می‌توانند به سرعت سهم بیشتری از بازار بالقوه‌ی خود را به دست بیاورند و در اختیار بگیرند.
استارتآپها معمولا رشد سریعی دارند و در جهت تولید راه حلی نوآورانه و دوام پذیر برای رفع یک نیاز در بازار شکل می‌گیرند. به بیان دیگر استارت‌آپ به یک کسبوکار نوپا گفته می‌شود که با هدف پیدا کردن مدل کسبوکار راه‌اندازی می‌شود و هیچ تضمینی برای به موفقیت رسیدن آن وجود ندارد.
استارت‌آپ برخلاف باور عموم، مفهومی جدید یا نوظهور نیست، اما در ایران و بعضی دیگر از نقاط جهان نزدیک به یکی دو دهه است که استفاده از این عبارت، رواج یافته است.
ترویج مفهوم استارت آپ خیلی قدیمی نیست و شاید تنها یک یا دو دهه استفاده از این لفظ در ایران و سایر نقاط جهان می‌گذرد.
برای راه اندازی یک استارت‌آپ خوب باید یک ایده خوب و بکر داشته باشیم. این ایده با پرورش تیم استارت‌آپی باید به یک محصول اولیه قابل تبدیل باشد تا خدمات آن منجر به بهبود وضعیت فعلی شود. استارتآپها باید به مالکیت معنوی و فکری در تولید محصول اولیه خود توجه داشته باشند.
